SM to straszna choroba. Jednak właściwe niesie pacjentowi ulgę w cierpieniu i może powstrzymać rozwijanie się choroby. Krótko o leczeniu stwardnienia rozsianego.Stwardnienie rozsiane a inne choroby
Stwardnienie rozsiane można łatwo pomylić z innymi chorobami atakującymi układ nerwowy i zaburzającymi jego funkcje. Żeby poprawnie zdiagnozować SM trzeba zrobić odpowiednie badania, które często trzeba powtarzać, aby zobaczyć zmiany w mózgu chorego. Jest to ostateczny czynnik determinujący, czy dana choroba jest stwardnieniem rozsianym, czy nie.
Podobne do Sm objawy mogą dawać choroby takie jak: choroba Devica, choroba Marburga, udar mózgu, rozległe zapalenie rdzenia kręgowego, toczeń i sporo innych.
Wikipedia i leczenie SM
Nie ma leku, który pozwoliłby na całkowite zatrzymanie postępu choroby i wyleczenie, jednak dostępnych jest wiele metod leczniczych, które mogą być pomocne. Terapie są zróżnicowane w zależności od typu choroby i występujących objawów. Leczenie pozwala odzyskać funkcje utracone w wyniku rzutu choroby oraz zwolnić rozwój choroby.
Poniższe terapie modyfikujące przebieg choroby zostały zatwierdzone przez zajmujące się tym organizacje, takie jak amerykańska FDA, europejska EMA czy japońska PMDA.
Interferony:
Pochodne ludzkich cytokin, które biorą udział w odpowiedzi odpornościowej.
Interferon beta-1a: (nazwy handlowe: Avonex, Rebif, CinnoVex).
beta-1b: (nazwy handlowe: Betaseron? w Europie i Japonii Betaferon?, Extavia?). Betaseron został dopuszczony przez FDA do leczenia remitująco-nawracającej wtórnie postępującej postaci SM.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stwardnienie_rozsiane#Uznane_metody_leczenia
Organizm atakuje własne komórki
Nasz system immunologiczny ma za zadanie zwalczać wszelkie infekcje poprzez różne środki, którymi dysponuje nasz organizm. Przy każdym wykryciu potencjalnego zagrożenia lub wykrycia ciał obcych w obiegu naszego systemu organizm podejmuje czynności mające ochronić go przed rozprzestrzenianiem się zagrożenia. Podniesienie temperatury ciała, produkcja odpowiednich białych krwinek to tylko niektóre z naszych systemów obronnych.
Jednak zdarza się, że nasze ciało reaguje w ten sposób na komórki własnego ciała, traktując je jako zagrożenie stara się ich pozbyć lub zniszczyć. Taki stan nazywany jest chorobą autoimmunologiczną, to nic innego jak właśnie samoczynne niszczenie własnego organizmu niezależnie od woli pacjenta.